جناب استاد دکتر مسعود پزشکیان
رئیس جمهور محترم
با عرض سلام و ارادت
مطلوب این کمینه بود که بعد از نامه اول که در آن به بی‌رحمی و قدرت انهدام و انعدام دولت موازی به ریاست رهبر اشاره کرد، نامه دومی به جنابعالی ننویسم چون از نحلهٔ اکثریت “تحریم” بودم و جز راه آقای میرحسین موسوی برای “نجات” ایران، سراغ ندارم. نجات مردم مظلوم و جغرافیای ویرانه ایران، جز با گذر سریع از جمهوری اسلامی و حکم ولایت فقیه نیست، ولایتی که پیش از ناکارآمدی آن، یک دروغ و آن دروغ چنان بزرگ بود که بخش بزرگی از ملت برای رهایی از آن، دلخوش به تحولات جهانی هستند.
در نامه پیشین از عمق وجودم به سلامت و صداقت شما اذعان کردم و هنوز بر این باور هستم. به عنوان یک معلم بازنشسته دانشگاه، حق دارم تا دغدغه اولم، آموزش عالی، استاد و دانشجو و دانشگاه مستقل باشد. نه دانشگاهی که اینک ، ملاهای “ناملا” و مکلاهای بی‌سواد متوهم که تفالهٔ “علم دینی!” را در خواب مزمز و ایران علمی را بی‌اعتبار و با زور امنیه‌های“واج” و “ساس” عالمان شجاع را تعلیق و اخراج کرده‌ااند.
یکی از این اساتید، بانوی فرزانه دکتر نگار ذیلابی (دانشگاه شهید بهشتی) است که آخرین نوشته او در عرصه مجازی (خفقان، مجازاتی برای تمام فصول) قلب را می‌فشارد و هر وزیر غیور و شریفی را به تلاش مستمر وا می‌دارد. از بعضی از اعمال علمی و مفید وزیر عتف شما با خبرم. ولی حل معضل اساتید مظلوم اکنون بازی دست “بچه اطلاعاتی” ها شده و جز با ایستادگی خودتان حل شدنی نیست و این، حداقل “وفاق” است. امیدوارم جنابعالی صادقانه و البته “نتیجه‌محور” این بلیه پر نکبت خالص سازی در دانشگاه را زائل کنید.
ارادتمند قدیمی
عبدالله ناصری طاهری
منبع: تلگرام کلمه