پس از حدود ۲۵ روز تبلیغات دامنهدار و دامن زدن به انواع انتظارات، سرانجام ارتش اسرائیل چند “هدف نظامی” را در خاک ایران مورد حمله قرار داد.
نفسالامر اهمیت این حمله هر چه باشد، نمود آن به گونهای است که کماهمیت شمردن آن را برای جمهوری اسلامی امکانپذیر کرده است. پاسخ فوری به حملهای که بتوان آن را “کماهمیت” شمرد، قاعدتاً تردیدهایی را در بین نهادهای تصمیمگیر به وجود میآورد.
به نظرم هدف از آن تبلیغات پرحجم و دامن زدن به انتظارات و سپس اقدام در حد کمترین سطح انتظار، ایجاد همین تردید بوده است.
یک پاسخ فوری از سوی ایران به معنای تشدید جنگ و بروز عواقب سیاسی و اقتصادی آن بخصوص کمک به کمپین انتخاباتی دونالد ترامپ در آمریکاست و تعلل در پاسخ و یا عدم پاسخ هم مایۀ تشدید فشارِ نیروهای تندروی داخلی به بدنۀ حاکمیت و متهم کردن آنان به تسلیم و در نتیجه ایجاد التهاب سیاسی در کشور است.
با این حساب، نوع حملۀ اسرائیل، کار را از جهاتی ساده و از جهتی دیگر سختتر کرده است. در هر صورت گام بعدی ایران است که یکی از سناریوهای قابل تصور در این بحران را متحقق میکند.
تلگرام نویسنده
@ahmadzeidabad