امیر مازیار، عضو هیئت علمی دانشگاه هنر اعلام کرده است که «پس از سه ترم تعلیق از فعالیت‌های دانشگاهی (از بهمن سال ۱۴۰۱) رای قطعی بازگشت من به دانشگاه هنر صادر شد.»
او در صفحه اینستاگرامش نوشته است که پرونده او «راه پر پیچ و خمی را پیمود» و از مسیر بررسی دانشگاهی خارج و به قوه قضائیه ارجاع ولی در نهایت از «اتهامات تبرئه» و این رای به دانشگاه هنر ابلاغ شد.
او توضیح داده است که «دوست‌دار و دنبال‌کننده دانش و کار و بار علمی» خودش است، در عین حال «فکر می‌کنم همه ما مسئولیتی اجتماعی نیز بر عهده‌داریم و اگر صدایی در جامعه داریم که شنیده می‌شود باید آن را در زمان مقتضی برای دفع خطرات و کمک به حاکمیت عقل و حق در جامعه به‌کار گیریم.»
او گفته که بسته شدن پرونده‌اش ربطی به دولت جدید نداشته است.
آقای مازیار، در بهمن ۱۴۰۱ در اینستاگرامش تصویری از حکم دانشگاه منتشر کرده بود که او به مدت یک ترم به دلیل آنچه «تلاش در جهت اخلال در روند آموزشی» توصیف شده، تعلیق شده است.
ممنوعیت تدریس مسعود علیا و امیر مازیار، دو استاد دانشگاه هنر اعتراض دانشجویان این دانشگاه را در پی داشت و آنان خواستار بازگشت آنها به دانشگاه بودند.
این دانشجویان در شهریور ۱۴۰۲ با صدور بیانیه‌ای اعلام کرده بودند که «تا بازگشت دکتر علیا و دکتر مازیار به کلاس‌های درس، پاسخ ما، به شما و کلاس‌های خالی‌تان یک کلمه‌ست: «نه.»
آقای مازیار جزو استادانی بود که در جریان اعتراضات از دانشجویان معترض حمایت کرد و پس از شروع سرکوب و دستگیری دانشجویان دست به اعتصاب زدند.
در بیانیه استادان دانشگاه هنر که به اعتصاب گسترده دانشجویان و اساتید در سراسر کشور پیوسته بودند آمده بود: «آزادی دانشجویان دستگیر شده» از شروط اصلی پایان اعتصاب است.
آنها «نحوه برخورد با معترضان، ورود نیروهای امنیتی به دانشگاه و دستگیری دانشجویان» از دلایل اصلی این اعتصاب است.
بر اساس آنچه در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده بود، حامد اکرمی، مونس بسکابادی، مهدی بهشتی نژاد، رسول جلیلی، رضا خدادادی، منا سلطانی، فاطمه شکیب، رضوان صادق‌زاده، سودابه صالحی، کوروش گلناری، مسعود علیا، امیر مازیار، بنفشه مقدم و کامبیز موسوی‌اقدم، امضاکنندگان این بیانیه هستند.