«من _شیدا آقاحمیدی، دانشجوی کارشناسی انسان‌شناسی دانشگاه تهران_ با رای قطعی کمیته انضباطی و پس از روند تجدیدنظر به ۱ ترم محرومیت از تحصیل با احتساب در سنوات محکوم شدم.
در سال گذشته همزمان با انتشار غیرقانونی عکسی از کلاس درس در فضای توییتر، برای بار نخست به کمیته‌ی انضباطی احضار شدم، در پی نشر این عکس، به‌اتهام عدم رعایت حجاب اجباری،(بدون طی کردن مراحل قانونی رسیدگی به تخلفات انضباطی) در دفتر حراست دانشگاه تهران، با فشار ایجاد شده از سمت مسئولان حراست، مجبور به امضای تعهد اجباری شدم و پس از آن، حکم یک ترم تعلیق معلق از کمیته‌ی انضباطی، نتیجه‌ی انتشار غیر قانونی عکسی شد که من در پخش و نشر آن هیچ نقشی نداشتم.
چندی پس از دریافت این حکم، زمانی که قصد داشتم در کلاس درسم حاضر شوم، هنگام ورود به پردیس مرکزی، حراست مستقر، بدون هیچ دلیل واضح و روشنی، اقدام به ضبط کارت دانشجویی‌ام نموده و در طی حرکتی خشونت‌آمیز، در تلاش بودند که از ورود من به محوطه‌ی دانشگاه جلوگیری کنند.
پس از مقاومت صورت‌گرفته جهت ممانعت از خروجم، توسط حراست دانشگاه به دفتر حفاظت فیزیکی دانشگاه ارجاع داده شدم و زمانی نسبتا طولانی را در این فضا محصور بودم؛ علاوه بر بروز این حرکت عجیب و غیرقانونی، حراست بی‌وقفه در تلاش بود تا علاوه بر کارت دانشجویی، تلفن همراه مرا نیز ضبط کند.
پس از خروج من از دفتر حفاظت فیزیکی دانشگاه نیز، نیروهای حراست مجددا سعی می‌کردند با تهدید به ضرب و شتم و پراکنده کردن دیگر دانشجویان از محیط، مرا از دانشگاه بیرون کنند.
پس از وقوع این اتفاق، با احضار دوباره به کمیته‌ی انضباطی، با اتهامات واهی “اخلال، ایجاد وقفه یا مزاحمت برای امور و برنامه‌های دانشگاهی” و ” عدم رعایت شئون دانشجویی” رو به رو شدم، این در حالی‌است که کمیته‌ی انضباطی برای هیچ‌یک از اتهامات انتسابی، مصادیق و مستنداتی را جهت ارائه نداشته و دست آخر نیز حکم دو ترم تعلیق، یک ترم به صورت اجرایی و دیگری معلق، دستاورد این پرونده‌ی انضباطی شد.
در اردیبهشت سال جاری با احضار دوباره به کمیته‌ی انضباطی، متوجه شکل‌گیری پرونده‌ی جدیدی شدم که با اتهامات بی‌اساسی از قبیل توهین به حراست و عدم رعایت شئون دانشگاهی در جریان رسیدگی قرار گرفته است!
تشکیل دوباره‌ی پرونده‌ی انضباطی با چنین اتهاماتی در حالی رخ داد که کمیته‌ی انضباطی دانشگاه تهران، از نشان دادن هرگونه مدرک و مستنداتی جهت اثبات ادعای خویش، مبنی بر اتهامات من، شانه خالی کرد.
تجربه این روند معیوب نشان می‌دهد که تنها هدف آزار، مقابله با دانشجو و ممانعت از تحصیل است.»