سازمان حقوقبشر ایران خواستار واکنش قوی جامعهجهانی نسبت به حکم اعدام پخشان عزیزی شد
پخشان عزیزی، فعال مدنی کرد و زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین درحالی با اتهام «بغی از طریق عضویت در گروهای مخالف نظام که قیام مسلحانه دارند» به اعدام محکوم شده که «هیچگاه اسلحهای در دست نگرفته و تنها به عنوان مددکار اجتماعی و فعال خیرخواهانه در سوریه حضور داشته است».
پخشان عزیزی دومین زنی است که در یک ماه اخیر توسط دادگاههای انقلاب جمهوری اسلامی با اتهام «بغی» به اعدام محکوم میشود. پیشتر برای یک فعال کارگری بهنام شریفه محمدی نیز با اتهامات «بغی» حکم اعدام صادر شده بود.
سازمان حقوق بشر ایران خواهان واکنش قوی جامعه جهانی نسبت به حکم اعدام پخشان عزیزی، و رفع اتهام فوری از او و همه زندانیانی است که تنها برای فعالیتهای مدنی صلحآمیز خود بازداشت شدهاند.
محمود امیریمقدم، مدیر سازمان حقوق بشر ایران در این باره گفت: «حکم اعدام پخشان عزیزی هیچ وجاهت قانونی ندارد و بر اساس سفارش نیروهای امنیتی به منظور سرکوب جنبشهای مدنی توسط سیستم قضایی غیر مستقل جمهوریاسلامی صادر شدهاست. جامعهجهانی باید با شدیدترین وجه نسبت به صدور حکم اعدام برای فعالیتهای مدنی واکنش نشان دهد٫»
بنا به اطلاع سازمان حقوق بشر ایران، پخشان عزیزی، فعال مدنی کرد و زندانی سیاسی زندان اوین از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب با ریاست قاضی افشاری، با اتهام «بغی از طریق عضویت در گروهای مخالف نظام که قیام مسلحانه دارند» به اعدام و چهار سال زندان محکوم شد و این حکم روز سهشنبه ۲ مرداد ماه به وکلای او ابلاغ شد.
پخشان عزیزی ۱۳ مرداد ماه ۱۴۰۲، زمانی که پس از حدود ۱۰ سال دوری به ایران بازگشته بود، در منزل خانوادگی خود به همراه سه تن از بستگانش بازداشت شد.
یکی از نزدیکان این زندانی سیاسی که نخواست نامش فاش شود به سازمان حقوق بشر ایران گفت: «این حکم از اساس هیچ مجوز قانونی ندارد چون چیزی در پرونده نیست که او را به اعدام محکوم کردند. در پرونده اش اشاره شده که در عراق و سوریه و خصوصا سوریه اسلحه دست داشته و با داعش جنگیده است و اما سوریه چه ارتباطی با ایران دارد که چنین موضوعی در پرونده ذکر شده است؟ اگر مقابل داعش ایستاده و جنگیده این افتخار است نه ننگ! پخشان در آن زمان فقط خدمت کرده و یک مددکار اجتماعی بوده است و کاملا فعالیتش در زمان جنگ داعش خیرخواهی بوده نه سیاسی که آن را به قیام مسلحانه علیه جمهوری اسلامی منتسب کردند.»
این منبع در ادامه گفت: «وکلای پخشان عزیزی در دادگاه گفتند چه شده است که یک زمانی سرتیتر روزنامههای ایران با افتخار از جنگیدن علیه داعش مینوشتند و آنهایی را که با داعش میجنگیدند را افتخار مینامیدند؟اکنون چه چیزی تغییر کرده که چنین موردی را در این پرونده ذکر کردید؟»
وی در پایان ذکر کرد: «او یک روزنامهنگار و مددکار اجتماعی بوده و حرفهاش نوشتن و فعالیتهای خیرخواهی، بشردوستانه و کاملا مدنی بوده. ما از این موضوع آگاه هستیم و شک و تردیدی نیست. البته اتهام عضویت در پژاک هم در پرونده دارد ولی اسنادی موجود نیست که عضویت پخشان را در حزب پژاک ثابت کند. در هنگام بازداشت او هیچگونه سلاحی نداشته و نه چیزی از او گرفتند و نه هیچ جایی چیزی پیدا نکردند.»
جلسه رسیدگی به پرونده پخشان عزیزی در تاریخ ۲۷ و ۲۸ خرداد ماه سال جاری درحالی برگزار شد که وکیل وی برای مدت هفت ماه اجازه ملاقات با وی را نداشته و پخشان در این مدت ممنوع الملاقات بوده است.
پخشان عزیزی در بدو بازداشت مدت ۵ ماه را در بند ۲۰۹ زندان اوین بهسر برد و براساس نامهای که از او در رسانههای حقوق بشری منتشر شده، در این مدت با وی برخورد خشونت آمیزی شده است. وی در بخشی از نامه خود نوشته بود: «کار در کمپهای آوارگان جنگی میتوانست بزرگترین خدمت اخلاقی - وجدانی برای جامعهای باشد که سالیان سال تحت ظلم و ستم بوده است.» و پرسیده بود «آیا هر که آنجا است، عضو پکک است؟»