پریروز(۵ شنبه ۴ جولای) حزب کارگر به رهبری سر کی یر استارمر طی انتخاباتی زود رس، ریشی سوناک و حزب محافظه‌کار را برکنار کرد. پروسه و نتایج این انتخابات رکوردهایی را با خود همراه داشت. نخست آن که حزب کارگر با کسب ۴۱۲ کرسی، از مجموع ۶۵۰ کرسی، با اکثریتی قاطع پارلمان عوام را قبضه کرده و پس از ۱۴ سال قدرت را از محافظه‌کاران پس گرفت. این بزرگترین شکست تاریخی حزب محافظه‌کار از هنگام تاسیسش در سده ۱۹ بود.
ریشی سوناک ضمن اعلام کناره گیری از رهبری حزب، رقیبش سر کی یر استارمر را ستود و وی را مردی شایسته با روحیه خدمت به مردم توصیف کرد. سوناک گفت که پادشاهی متحده بریتانیا با وجود سر استارمر توانمندتر خواهد شد. استارمر نیز گفت: اکنون باری از روی دوش مردم برداشته شده است، وی با قدرت گفت: تغییر به زودی آغاز می‌شود.
نخست وزیر جدید بی‌محابا در نخستین گام کابینه‌ای متفاوت و با برنامه را معرفی کرد: زین پس دیوید لمی وزیر خارجه بریتانیا خواهد بود؛ به گمانم لمی پراگرسیوترین و آزاداندیش‌ترین وزیر خارجه تاریخ بریتانیا است. جهانیان و مردم ایران به زودی این متفاوت را تجربه خواهند کرد.
خانم ریچل ریوز نیز سکان وزارت کلیدی خزانه داری را به دست خواهد گرفت. نخستین زن تاریخ بریتانیا در این پست. زنی شلاق به دست، سخت کوش و در عین حال یک وزیر واقعی برای لیبرها.
ولی از همه شگفت‌تر خانم آنجلا رینر است که جایگاه قائم‌مقامی نخست‌وزیر را به دست آورد. لات، قالتاق و در عین حال پای کار و سمج در اجرای خواسته‌های مردمش؛ زنی با دقیق‌ترین و منظم‌ترین حساب و کتاب، جان‌سخت، درد آشنای کمتر برخوردارها، محرومان و رک و بی‌تعارف.
با این همه، چارچوب استراتژی ملی و به ویژه سیاست خارجی بریتانیا دست نخورده باقی مانده و دچار کمترین تکانی نخواهد شد. به ویژه مناسبات ۱۵۰ ساله با آمریکا هم چنان تو در تو و تنگاتنگ خواهد ماند. در این باره بیشتر گپ خواهم زد. منظورم نگاه دقیق و تخصصی به بریتانیا از زاویه دید ژئوپولیتیک و ژئواستراتژی است.
تلگرام نویسنده
@karimipour_k