در نماز جمعه تهران بسیاری از نمازگزاران فریاد زده‌اند نخواهند گذاشت مذاکره‌ای با آمریکا صورت بگیرد. گفته‌اند آرزوی مذاکره را آمریکا به گور ببرد!
امام جمعه هم گفته قطعاً همینطور است.
عده‌ای در گوشه و کنار پایتخت جمع شده و فریاد کشیده‌اند دولت اگر برای اجرای قانون حجاب باز هم تعلل کند، خودشان راسا اقدام خواهند کرد!
تعدادی در گوشه دیگر شهری دادگاهی نمادین تشکیل داده و مقامی دولتی را که از نظر آنها آدم خوبی نیست به اعدام محکوم نموده و به شکل نمادین او را به دار کشیده‌اند!
عده‌ای اندک تجمع تشکیل داده و در حضور نماینده مجلس فریاد زده‌اند، “حکم خدا نیاز به قانون ندارد”.
آنها پایه‌های ایدئولوژیک تشکیل رسمی داعش در ایران را بنیاد نهاده و مصمم به ادامه راهشان هستند. اجرای حکم خدا بدون نیاز به هیچ قانونی.
از فرداست که مسلسل به دست بگیرند و بگویند ما مجری دستورات خدا هستیم و نیازی نمی‌بینیم منتظر رای دادگاه و تجدید نظر و استیناف و از این مسخره‌بازی‌ها بمانیم، جز حکم خدا با فهم خودمان باقی‌اش تشریفاتی است زائد!!
امامان جمعه فتوا صادر کرده‌اند اساسا مذاکره با آمریکا حرام شرعی است!! آنها تحریم را یک نعمت الهی دانسته و برای آن روزانه از خدا تشکر می‌کنند.
شاید فرزندان‌شان به نان و نوایی برسند. گناه دارند آنها!
عده‌ای که پول‌هایشان را مدت‌ها پیش، با آگاهی از بورس کشیده و تبدیل به دلار و طلا کرده‌اند، این روزها خیلی سر کِیف هستند، دلار ۹۰ هزار تومانی و صد هزار تومانی، حق همین مردم است.
آنها از وضعیت رضایت دارند...
خانه صد میلیونی‌شان شده ده میلیارد. دیگر چه می‌خواهند، این ناشکرها!!
از من می‌پرسند اگر هیچکس ۲۵ بهمن نیاید.
می‌گویم چه اشکالی دارد؟
مگر ما مسئول بهشت و جهنم مردمیم. مردمی که علاقه به ادامه وضعیت دارند اصلأ چرا بیایند؟
بعضی مگر بیکارند به هر مناسبتی با دعوت هر گروهی، از خانه بیرون بیایند؟
آنهم در سالگرد حصر!! که خودمان از آنها دل خوشی نداریم. مهم نیست حصر غیر قانونی بوده هست، مهم نیست ۱۴ سال طول کشیده، مهم نیست همه چیز غیر عادلانه بوده... و ممکن است فردا نوبت خودمان بشود.
هوا هم که سرد است. سرما بخوریم چه کسی پاسخگوست؟!
من البته می‌دانم چنین نخواهد شد. در عصر ارتباطات، در زمانی که حقیقت به‌آسانی قابل دسترسی است، مگر می‌شود مردم اجازه دهند امورشان در دست عده‌ای بی‌سواد که هیچ تجربه جهانی ندارند باقی بماند!؟
اما می‌دانم فرض محال، محال نیست.
اگر هیچکس صدای اعتراضی نداشته باشد، یعنی مقامات چقدر احمق بوده‌اند که دلار را در همین حد نگاه داشته‌اند؟
با دلار صد و پنجاه هزار تومانی درآمد حاکمیت از فروش نفت خام خیلی بهتر می‌شود.
با بنزین سی هزار تومانی ناترازی‌ها هم رفع خواهد شد.
چرا حاکمیت دست از کارهای غیرقانونی بردارد؟ وقتی اموراتش بهتر پیش می‌رود.
نگهداری زندانی‌ها کلی هزینه دارند، بگردیم لابلای روایت‌ها، شاید حکم خدا اعدام همه زندانی‌ها و محصوران باشد، قاتلوهم حتی لا تکون فتنه... چرا باید امروز و فردا کنند. تازه برخی حکم اعدام اولیه هم دارند!
اگر ما در خانه بنشینیم.
اگر از فرصت‌ها برای بیان اعتراض‌مان استفاده نکنیم.
اگر فقط نگاه کنیم کِی دل‌شان به رحم بیاید و بگویند دیگر ظلم بیشتر نمی‌شود!
مردم دارند می‌میرند...
خوبست دست از لجبازی برداریم و برویم مذاکره‌ای هم بکنیم!
اصلا شاید اوضاع خودبخود درست شود!
وضع به همین منوال ادامه خواهد یافت.
ما راضی، آنها راضی...
اگر روز ۲۵ بهمن کسی نیاید
هیچ اتفاقی نخواهد افتاد
و کشوری که هیچ اتفاقی نیفتد
هیچ تغییری نخواهد کرد.
نه کسی به زحمت می‌افتد
نه حاکمیت، نه پلیس، نه مردم
و همه چیز به خوبی و خوشی پیش خواهد رفت!!
برخی هم مطمئن می‌شوند راه از اول درست بوده!
برخی خواهند گفت دیدید مردم راضی هستند.
و باز جوان‌ها بار و بندیل خواهند بست
و خانه‌های درب و داغان ما خواهند شد هزار میلیارد تومان
و باز تعداد طلاق‌ها از ازدواج‌ها بیشتر خواهند شد
و باز بی‌قانونی یک اصل خواهد شد
و باز عده‌ای اندک، خواهند گفت
چرا سواری نکنیم...
وقتی پس از قرن‌ها
خدا به ما امکان سواری گرفتن را داده.
شب خواب می‌بینند
صبح فرمان می‌دهند...
همه مردم راضی هستند!
مگر مردم، جز اندکی آب و علوفه
حقی هم دارند!!
امکان ندارد در عصر ارتباطات
باز داستان کوفه باشد و مسلم تنها
امکان ندارد نیاز به قهرمان‌بازی باشد.
که مردم شما نیامدید من تنها رفتم، نه!
مردم فرزندان خود را تنها نخواهند گذاشت.
مردم می‌دانند سکوت یعنی بدبختی
یعنی ادامه همین
و کشور نیازی به هیچ قهرمانی ندارد
وقتی مردم مسئولیت می‌پذیرند.
تلگرام نویسنده
@ghomeishi3