امتداد: هوای تهران این روزها شبیه یک سیاه‌چاله است؛ هیچ روزنه‌ای برای نفس کشیدن باقی نمانده است. از ابتدای سال، تهرانی‌ها ۷ روز ناسالم داشته‌اند که ۴ روز آن در همین ۲۱ روز اخیر بوده است. طبق پیش‌بینی سازمان هواشناسی، وضعیت ناسالم هوا حداقل تا جمعه ۲۳ آذر ادامه خواهد داشت. شدت آلودگی هوا در تهران و البرز در روزهایی که حتی باران می‌بارد، به یک تناقض تلخ تبدیل شده است.
محمدرضا ظفرقندی، وزیر بهداشت، اعلام کرده که سالانه ۵۰ هزار ایرانی به دلیل آلودگی هوا جان خود را از دست می‌دهند. در نگاهی دیگر، حدود ۱۲ درصد از مرگ‌ومیرهای سالانه در ایران ناشی از آلودگی شدید هوا است. همچنین هوای آلوده به‌جای اکسیژن، عامل اصلی افزایش ۳۶ درصدی مراجعه بیماران تنفسی در ۱۰ استان کشور بوده است. از طرفی، هزینه مالی ناشی از آلودگی هوا در ایران به حداقل ۱۲ میلیارد دلار در سال می‌رسد و ممکن است تا ۲۰ میلیارد دلار افزایش یابد.
خبر جالب توجه و البته تلخ آنکه تنها در روز دوشنبه ۱۹ آذر، ۶۳ شهر ایران وضعیت «ناسالم و خطرناک» را تجربه کردند. تهران در سال گذشته نیز حدود ۷۴ درصد روزها در وضعیت ناسالم بود و فقط ۱۶۱ روز هوای پاک داشت. آمارهای تهران اما، ناقوس مرگ تدریجی شهروندان را بیش از پیش به صدا درآورده است.
حال آنکه قانون هوای پاک تصویب شده، اما اجرای آن به یک کابوس فراموش‌شده تبدیل شده است. طبق قانون هوای پاک، که در سال ۱۳۹۶ به تصویب مجلس رسید، وظایفی مشخص برای ۱۸ دستگاه دولتی تعیین شده است. حال آنکه مقصر دانستن مردم به جای توجه به زیرساخت‌ها، معضل بزرگ مدیریت این بحران شده است.
نتیجه اینکه براساس اطلاعات شرکت سوئیسی IQAir، تهران با شاخص ۲۰۷، آلوده‌ترین شهر جهان شد و از کلکته نیز پیشی گرفت! جالب آنکه در سند هفتم توسعه، ۲۵۰ هزار میلیارد تومان برای کاهش آلودگی هوا در نظر گرفته شده است. اما عدم شفافیت در نحوه هزینه‌کرد این بودجه، پرسش‌های جدی و نگران‌کننده ایجاد کرده است. مشخص نیست آیا این بودجه صرف توسعه واقعی حمل‌ونقل عمومی و انرژی پاک شده یا در پیچ و خم بوروکراسی گم شده است! نبود شفافیت در تخصیص بودجه‌های کلان، اعتماد عمومی را به شدت کاهش داده است.