نامه سرگشاده بیش از ۸۵۰ فعال حقوق بشر به ماکرون رئیس جمهور فرانسه:
درخواستی برای آزادی فوری شهروند افتخاری فرانسه، نرگس محمدی
رئیس‌جمهور محترم فرانسه،
جناب آقای امانوئل ماکرون،
ما، جمعی از نویسندگان، هنرمندان، فعالان حقوق بشر وحقوق زنان فمنیست، این نامه را به جهت درخواست فوری برای اقدامی قاطع در مورد وضعیت خطرناک نرگس محمدی، برنده جایزه صلح نوبل و مدافع خستگی‌ناپذیر حقوق بشر که در زندان اوین تهران نگهداری می‌شود، می‌نویسیم.
تقی رحمانی، فعال سیاسی و همسر نرگس محمدی که خود ۱۴ سال از عمرش را در زندان‌های جمهوری اسلامی سپری کرده است سال ۲۰۱۲ در فرانسه پناهنده می‌شود. فرزندان دو قلوی او و نرگس، علی و کیانا رحمانی، سال ۲۰۱۵ در سن هشت سالگی در حالی به پدرشان پیوستند که پس از بازداشت مادر و تبعید اجباری پدر چاره‌ای جز ترک وطن نداشتند. امروز آنها فرانسه را به عنوان خانه دوم خود پذیرفته‌اند.
نرگس محمدی، مدافع خستگی‌ناپذیر حقوق بشر، سال‌های زیادی از عمر خود را صرف مبارزه با اعدام‌ها و آپارتاید جنسیتی در ایران کرده است و بهای سنگین این ایستادگی شجاعانه را می‌پردازد.
او به دلیل «مبارزه علیه سرکوب زنان در ایران و تلاش‌هایش برای ترویج حقوق بشر و آزادی برای همه» برنده جایزه صلح نوبل ۲۰۲۳ شد، اما بالاترین افتخار حقوق بشری در جهان، برای او منجر به افزایش فشار و محرومیت از حقوق اولیه انسانی از سمت حکومت جمهوری اسلامی، از جمله محرومیت از حق تماس و حق ملاقات با وکیل و خانواده از نوامبر ۲۰۲۳ شد.
نرگس محمدی در طی سالیان عمرش مجموعا به بیش از ۳۶ سال زندان و ۱۴۵ ضربه شلاق محکوم شده و ۱۳۵ روز در سلول‌های انفرادی بوده است. او در حالی مرتبا احکام جدیدی دریافت می‌کند که بیش از یک دهه از عمر خود را در زندان سپری کرده است، رنجی که رهایی از آن ممکن نیست… تنها چند هفته پیش، به دلیل اعتراض مسالمت‌آمیز علیه اعدام‌ها در ایران به حکم جدیدی محکوم شد در حالی که اکنون دو تن از هم‌بندی‌هایش در بند زنان زندان اوین، وریشه مرادی و پخشان عزیزی، به اعدام محکوم شده‌اند.
نرگس محمدی ۵۲ ساله اکنون با بیش از ۱۰ سال دیگر حبس روبه‌روست و از مراقبت‌های ضروری پزشکی هم محروم است. مقامات ایرانی عمداً جان او را به خطر می‌اندازند، در حالی که او از مشکلات شدید سلامتی از جمله بیماری‌های قلبی، دردهای کمر، اختلالات چشمی، توده مشکوک در سینه و احتمال ابتلا به سرطان استخوان رنج می‌برد. این میزان بی‌توجهی به سلامت او، با جود وخامت سریع شرایط جسمی‌اش، ظلمی برنامه‌ریزی شده و تلاشی برای خاموش کردن یکی از بلندترین فریادهای عدالت‌خواهی در ایران است.
جناب آقای مکرون،
ما از شما می‌خواهیم که به‌طور جدی، فوری و موثر برای آزادی بی‌قید و شرط نرگس محمدی اقدام کنید؛ کسی که نه تنها همسر و فرزندانی شهروند فرانسه دارد، بلکه خودش بارها نشان افتخار شهروندی فرانسه را از شهرهایی چون لیون، شیلی مازاران در استان پاریس، لا بویس و ویر در کالوادوس دریافت کرده است.
ما از شما می‌خواهیم برای پایان بدرفتاری ها با تمامی زندانیان سیاسی در ایران تلاش کنید، حقوق بشر را در اولویت هرگونه مذاکره ای با رژیم جمهوری اسلامی قرار دهید و تمامی اقدامات ممکن و لازم را برای آزادی نرگس محمدی و نجات جان او انجام دهید.
باشد که شعار مشترک ما تا ابد زنده بماند:
«زن، زندگی، آزادی»
نرگس محمدی را آزاد کنید!
امضا کنندگان اولیه:
شیرین عبادی، بینار سلیک، گالشیفته فرهانی، درون تکال، مرس آرنئگتو‌لو‌گیک، یانیک جادو، ماری-کریستین ورزن، سرژ اودیه‌گنان، فرانسوا شپیو، آدریانه کیان، سورور سیمونی، زوینن وان دیدریک، کالین سمانتر، توماس کیبو، آندره مانو، مود اولیویه، کارول مریپت، بیتا مستوفی، سارا والری، متیو مارشالت، کارین، کارین دویچ، کارل‌گای جوس، رومئو کای، ایز‌روش، سوفی پویسر، دی‌به رو، الیزابت کینگ، جوزلین میکا، فابیوس بوفر، فرانسیس دومن، میشل تایت، مارگو کژل، ژول‌زیکو و دیگر امضاکنندگان که اسامی آنها در درخواست اصلی قابل دسترسی است.
منتشر شده در روزنامه لوموند، دوم آذر ۱۴۰۳