به کمپین رأی برای نجات ایران بپیوندیم
یک سال قبل، به‌خاطر شرکت در همایش گفت‌وگو «برای نجات ایران» بازداشت شدم، ولی معتقدم با هر فشار و هزینه‌ای نباید از مطالبه‌گری دست کشید. اکنون پیوستن به کمپین «برای نجات ایران» را پیشنهاد می‌کنم، چرا که نجات ایران امری فرایندی است و نباید انتظار داشت با چند کنش مقطعی و حتی خیزش‌های گاهگاهی، این امر محقق شود.
باور دارم که استمرار کنشگری موجب تقویت جامعهٔ مدنی و سپس به‌تدریج، باعث تغییرات ساختاری می‌شود.
اکنون یک کنش مقطعی که دست کم یک قدم رو به جلو است، رأی‌دادن به نمایندهٔ گفتمان بهبودخواهی است. پزشکیان در حدی که می‌تواند در این مسیر قدم برمی‌دارد و ما موکلینش هم پس از انتخابات باید با مطالبه‌گری خواسته‌هایمان را پیگیری کنیم و این‌گونه خواهیم توانست فضای جامعه را روی ریل بهتری بیندازیم.
استمرار کنش‌ها ضرورت دارد و من هم تا عمری هست آن را صرف مبارزه برای مردم و جوانان ایران خواهم کرد.
و اما کنش انتخاباتی و رابطهٔ آن با مشروعیت:
حکومتیان تبلیغ می‌کنند که هر رأی در انتخابات نشان‌دهندهٔ افزایش مشروعیت آنان است، درصورتی‌که این عملکرد نظام است که مشروعیت را کم یا زیاد می‌کند. در انتخابات اخیر هم مجموع آرای باطله، درصد زیادی از آرای پزشکیان و درصد کمی از آرای قالیباف را باید به 60درصدی که رأی نداده‌اند اضافه کرد تا وزن مخالفان اقتدارگرایی مشخص شود.
از خشم و غم و ناامیدی شما در پس سرکوب‌های پشت سر هم استبدادگران آگاهم. می‌دانم که هم رأی ندادن‌هایتان و نیز رأی دادن‌هایتان به‌خاطر ایران بوده است، پس همدیگر را تخریب نکنیم که این به نفع استبداد خواهد بود. گفت‌وگو کنیم؛ چون هر دو طرف دموکراسی‌خواهیم.
من، هم در مرخصی‌هایم از زندان و هم در این مدت اخیر با جمع‌های مختلفی و نیز با خانواده‌هایی از زندانیان سیاسی و همچنین برخی از خود زندانیان آزاد شده رفت‌وآمدهایی کرده‌ام؛ اکنون شاید برخی از این عزیزان بر عموکیوان خرده بگیرند که چرا می‌گوید در دور دوم لازم است رأی دهیم. شما از من انتظار مقاومت در برابر اقتدارگریان را دارید، حق با شماست، اما به نظر من در این مقطع بر اساس تحلیل مشخص از شرایط مشخص، رأی‌دادن به گفتمان مخالف اقتدارگرایان استمرار مقاومت است، پس حفظ آبرویم به‌هرقیمت را نادرست می‌دانم؛ به‌خصوص اگر به قیمت آسیب‌دیدن ایرانمان سکوت کنم تا عزیزانم از من خرده نگیرند و برایم هورا بکشند.
اکنون مقاومت را ایستادگی در برابر تمامیت‌خواهانی می‌بینم که مردم را زباله می‌دانند، از جنگ فرسایشی هراسی ندارند، با زور و گشت ارشاد به دخترانمان بی‌حرمتی می‌کنند، اقتصاد را از جنس مقاومت در قفس می‌دانند، اینترنت را ملی و نهایتاً چینی می‌پسندند، تحریم را نعمت می‌گویند، جامعهٔ مدنی را سرکوب می‌کنند، نسل جدید را قبول ندارند و تنوع عقاید و سبک‌های زندگی را به رسمیت نمی‌شمارند. در یک کلام آمدن جلیلی و اطرافیانش طالبانیسم شیعی را تقویت می‌کند، جامعه را فرسوده و ضعیف‌تر می‌کند، تنش‌ها و تحریم‌های خارجی را بیشتر خواهد کرد و جامعهٔ مدنی نیمه‌جان را تخریب می‌کند.
از سوی دیگر، پزشکیان در اندیشهٔ فریب ما تحول‌خواهان نیست و وعده‌های جذاب نمی‌دهد. اهل تعامل با همه ایرانیان است، در سطح اختیارات وزارتخانه‌ها و دولت به آزادی و عدالت پایبند است، حتی اگر نتواند در برابر برخی تندروی و بی‌عدالتی‌های تمامیت‌خواهان مقاومت کند دست‌کم در مقابلشان مانع‌تراشی و سنگ‌اندازی می‌کند. امکان کاهش تنش‌ها و تحریم‌ها در دولت بیشتر است، بهبود اقتصادی و توانمندی جامعه را با کمک اکثریت متخصصان می‌تواند فراهم کند و زمینهٔ کنشگری و مطالبه‌گری در دولت او به مراتب مهیاتر است تا رقیب تمامیت خواهش.
یادمان باشد که هرچه جامعه ضعیف‌تر شود، از فرصت‌ها و شانس‌هایی که در مسیر بهبود، تغییروتحول پیش خواهد آمد، کمتر می‌توانیم استفاده کنیم و شانس‌های آینده ایران را از دست خواهیم داد.
بنابراین من رأی خواهم داد
- برای بهبود زندگی روزمره؛
- برای افزایش ظرفیت تحول‌خواهی؛
- برای ناکام‌کردن تمامیت‌خواهان؛
- و برای بازکردن مسیر کنشگری
و هزینهٔ آن را هرچه باشد خواهم داد، از خرج‌کردن آبروی شخصی تا زندان‌های بعدی. ما از کنشگری و پیگیری مطالبات جنبش اجتماعی ایران اعم از اعتراضات صنفی، اعتصابات زحمت‌کشان،خیزش مدنی زن زندگی آزادی و سایر حرکت‌های حق‌طلبانه دست برنمی‌داریم. در این مسیر چه اکنون رأی دهید و چه نه، همهٔ دموکراسی‌خواهان همراه یکدیگریم.
اینک از شما عزیزان و بزرگواران دعوت می‌کنم که به کمپین «رأی #برای_نجات_ایران» بپیوندید.
تقاضا دارم علاوه بر خودتان، حداقل دو نفر از آشنایانتان را نیز به این چالش و جریان دعوت کنید.
یا حق
کیوان صمیمی
* تلگرام نویسنده