باقر پرهام (۱۳۱۴-۱۴۰۲) نویسنده، مترجم، پژوهنده و از اعضای تاثیرگذار کانون نویسندگان ایران و عضو هیئت دبیران این کانون در دوره‌ی دوم فعالیت آن، در کالیفرنیای آمریکا درگذشت. پرهام جامعه‌شناسی خواند و بیش‌تر عمر ادبی خود را نیز صرف نوشتن و ترجمه در همین حوزه و فلسفه کرد.
باقر پرهام در دو برهه‌ی تاریخی حیات پنجاه‌وچندساله‌ی کانون نویسندگان ایران سهمی مهم و انکارناپذیر داشت: شب‌های شعر و سخن‌رانی انستیتو گوته، که او از سازمان دهندگان اصلی آن بود، و حضور موثرش در کوران کشاکش‌های فرساینده‌ای که در سال ۱۳۵۸ کانون نویسندگان ایران را دستخوش وخیم‌ترین بحران‌ها کرد و سرانجام به همت و پیگیری آزادی‌خواهان ناوابسته‌ای چون او از آن ورطه‌ی هولناک به سلامت جان به در برد. کشمکش‌های قلمی او را در این زمینه هرگز از یاد نمی‌بریم.
از پرهام گذشته از کتاب «جامعه و دولت» و مجموعه مقاله‌ی «باهم‌نگری و یکتانگری»، ترجمه‌هایی خوش‌خوان از مارکس، هگل، آرون، اشتراوس و دورکِم به جا مانده است که ازجمله می‌توان به «گروندریسه، مبانی نقد اقتصاد سیاسی» و سه‌گانه‌ی «هجدهم برومر لوئی بناپارت»، «جنگ داخلی فرانسه ۱۸۷۱» و «نبردهای طبقاتی در فرانسه» از مارکس، «پدیدارشناسی جان» و «استقرار شریعت در مذهب مسیح» از هگل، «صور بنیانی حیات دینی» از دورکِم و «مطالعاتی درباره طبقات اجتماعی» از ژرژ گورویچ اشاره کرد.
خاطره باقر پرهام را در این روزهای سخت گرامی می‌داریم و درگذشت او را به خانواده و دوستانش و جامعه‌ی ادبی مستقل کشور تسلیت می‌گوییم.
یادش گرامی، یادگارانش ماندگار
کانون نویسندگان ایران
۸ خرداد ۱۴۰۲