برلین پایتخت آلمان روز شنبه ۳۰ مهر / ۲۲ اکتبر، شاهد بزرگترین اجتماع ایرانیان در همبستگی با اعتراضهای مردم ایران در داخل کشور بود. هنوز برآورد دقیقی از میزان حضوزر ایرانیان ساکن اروپا در برلین در دست نیست اما شمار جمعیت حاضر در برلین بسیار فراتر از پیشبینیها اولیه است.
وبسایت آلمانی «اشپیگلآنلاین» در گزارشی درباره اجتماع بزرگ ایرانیان در برلین نوشته است: پلیس برلین نخست تعداد شرکتکنندگان را ۶۰۰۰ نفر اعلام کرد بعدا این رقم را تا ۳۷ هزار نفر بالا برد، ساعتی به کمک یک هلیکوپتر پلیس، تعداد جمعیت حاضر را ۸۰ هزار نفر اعلام کرد.
رسانههای محلی برلین تعداد شرکتکنندگان در اجتماع را بیش از ۸۰ هزار نفر قید کردهاند. دیگر برآوردها از جمعیت حاضر تا ۱۲۰ هرار است.
شرکتکنندگان در تجمع و تظاهرات برلین با در دست داشتن پلاکاردها و تصاویری از مهسا امینی و دیگر کشتهشدگان اعتراضات سراسری ایران و سر دادن شعارهایی علیه حکومت و مقامهای جمهوری اسلامی از جمله علی خامنهای، با معترضان داخل کشور ابراز همبستگی کردند.
در صف نخست این راهپیمایی گسترده در برلین خانوادههای جانباختگان هواپیمای اوکراینی حضور دارند که به نشانه اتحاد دستهای یکدیگر را گرفتهاند.
ایرانیان در برلین فریاد میزنند: «این همه لشکر اومده، به عشق ایران اومده»
در میان تجمع بزرگ برلین شعار «سنندج، زاهدان چشم و چراغ ایران» نیز سر داده میشد.
گزارشگر ایران اینترنشنال گزارش داد، در این تظاهرات، ۵۰ هزار کارت پستال چاپ شده که شرکتکنندگان در تجمع آنها را امضا کردند که قرار است در قالب آن خواستههای خود از جمله تجدید نظر در روابط با جمهوری اسلامی را به جوزپ بورل، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، ارسال کنند.
حامد اسماعیلیون: رویای ما با سقوط امپراتوری خامنهای محقق میشود
حامد اسماعیلیون در سخنرانی در تجمع تاریخی برلین از رضا حقیقتنژاد، خبرنگاری که در برلین درگذشت یاد و اظهار تاسف کرد که او آزادی ایران را ندید.
اسماعیلیون در ادامه سخنرانی خود با کلیدواژه «رویایی داریم» گفت: «رویای ما با سقوط امپراتوری ترس و جنایت خامنهای محقق میشود. در این رویا باد در گیسوان زنان خواهد وزید و کودکان ایدئولوژی قرون وسطایی نمیآموزند، کسی به مدارس دخترانه حمله نمیکند، از پشت به فرزندان مردم شلیک نمیکند. در رویای ما کسی جرات نمیکند اقلیتها را سرکوب کند و کارگران، سینماگران و فعالان مدنی در زندان نیستند.»
سخنگوی انجمن خانوادههای قربانیان هواپیمای اوکراینی از رویایی گفت که در آن «دریای خون بین انسانها جاری نیست.»
سخنگوی انجمن خانوادههای قربانیان هواپیمای اوکراینی خطاب به مقامهای سیاسی دنیا هم تاکید کرد که سفرای جمهوری اسلامی را باید از کشورهایشان اخراج کنند و ثروتهایی را که این حکومت از مردم ایران «چپاول کردند»، مصادره کنند.
اسماعیلیون در ادامه از کشورهای غربی خواست تا در سمت درست تاریخ بایستند و انقلابی که توسط جوانان در حال انجام است را به رسمیت بشناسند.
او با تاکید بر اینکه مخاطب این صحبتها دولتهای غربی هستند، گفت: «تحریمهای غرب باید رهبران جمهوری اسلامی را هدف قرار بگیرد؛ ما میخواهیم که شما از مذاکره با جمهوری اسلامی دست بردارید.»
او از این دولتها خواست همان کاری را با «نوکیسگان جمهوری اسلامی» انجام دهند که با «نوکیسگان پوتین» کردند و گفت: «جمهوری اسلامی برابر با ایران نیست. درخواست ما برای تحریم و اخراج عوامل خونشویی و لابیگری برای جمهوری اسلامی است. کسی از شما نمیخواهد که وارد جنگ شوید یا مردم را تحریم کنید.»
اسماعیلیون همچنین از مقامهای سیاسی غرب خواست تا «مترقیترین انقلاب تاریخی خاورمیانه» را ارج دهند.
او گفت ۴۳ سال جنایت و فساد و آدمکشی پایان خواهد یافت. وظیفه ما تلاش برای رسیدن مردم به آزادی، امنیت و عدالت است.
سخنان اسماعیلیون خطاب به دولتهای غربی:
«و فراموش نکنید، و فراموش نکنید، ما مردم ایران همکاران با جنایتکاران جمهوری اسلامی را نه فراموش میکنیم... نه فراموش میکنیم...»
بهروز بوچانی: بعد از دو دهه فرصت دادن به اصلاحطلبان حکومتی، تصمیم سرنگونی این حکومت در قلبهای ما گرفته شده است
بهروز بوچانی نویسنده و روزنامهنگار کرد ایرانی یکی دیگر از سخنرانان گردهمایی برلین بود. او در سخنرانی خود گفت: «مهم اتفاقی است که در قلبها و ذهنهای ما افتاده است. واقعیت این است که بالاخره بعد از دو دهه فرصت دادن به اصلاحطلبان حکومتی تصمیم سرنگونی این حکومت در قلبهای ما گرفته شده است. این نقطه بی بازگشتی است که سیلی را به راه خواهد انداخت که نهاد حکومت را از همه نهادهای مدنی عقب رانده تا جایی که چیزی به غیر از نهاد سرکوب باقی نمانده است. شعار ژن ژیان آزادی بیش از دهههاست که در کردستان به حیات خود ادامه داده است. نه کردها و نه هیچکس دیگری نمیتواند این شعار را مصادره کند. مشکل تبعیضهای متقاطع است.»
کتاب شرح حال بهروز بوچانی با نام «رفیقی نه مگر کوهستان» که در اردوگاه پناهندگان مانوس نوشته شد جوایز بینالمللی زیادی را ازآن خود کرده است. وی تا به مدت هفت سال تا اواخر سال ۲۰۱۹ در جزیره مانوس گرفتار بود و سپس به نیوزیلند رفت.