ملت بزرگ ایران،
ما بهائیان بعنوان بخش کوچکی از ایرانیان با جان و دل خیزش آزادیخواهانۀ جوانان ایران را شادباش می‌گوییم و تا پیروزی کامل از آن پشتیبانی می‌کنیم.
بر همگان روشن است که چگونه بهائیان در کنار دیگر ایران‌دوستان از فردای انقلاب اسلامی مورد شدیدترین حملات قرار گرفتند و از رانده شدن صدها هزار تن از میهن خود تا اعدام‌های گروهی و از نجس شمرده شدن تا پراکندن سخیف‌ترین اتهامات، بیدادی نبوده که بر آنان روانرفته باشد.
سرنوشت مشترکی که بهائیان با دیگر دگراندیشان در زندان‌ها و شکنجه‌گاه‌های حکومت اسلامی یافتند، به میهن‌دوستان ایرانی نشان داد که بهائیان به عنوان بخشی از مردم ایران جز آزادی و سرافرازی میهن، خواسته‌ای ندارند و سیاهکاران با ریشه‌کن کردن آنان می‌خواهند ازعقب‌نشینی‌های گذشتۀ خود در برابر خواسته‌های زمانه انتقام بگیرند و هرگونه خواست پیشرفت‌طلبانۀ ایران‌دوستان را در نطفه خفه کنند.
پیشوای بهائیان در آستانۀ انقلاب مشروطه نوشت: «هر امتی و ملتى که به نهايت انحطاط و اضمحلال مبتلا شود، تا رسـتخيزى عظما نگردد، برنخيزد...» با توجه به بیدادی که امروزه بر ایرانیان می‌رود، باور داریم، ایران امروز در آستانۀ رستاخیزی بسیار گسترده‌تر ایستاده است.
هرچه دامنۀ خیزش ضدبیداد مردم ایران گسترده‌تر و پشتیبانان آن گوناگون‌تر باشند، خروش جوانان زودتر و ژرف‌تر به رستاخیزی شایستۀ ایران عزیز فراخواهد رویید. با همکاری هرچه گسترده‌تر گروه‌های اجتماعی، ویژگی‌های جنبش دادخواهی ایرانیان هرچه بیشتر به ویژگی‌های فرهنگی ایران‌زمین نزدیک خواهد شد. توانایی چشم‌پوشی از انتقام و یافتن ابتکارات هرچه هوشمندانه‌تر برای فروکاستن دامنۀ خشونت نیروهای سرکوبگر، دو ویژگی بنیادین برای تداوم و گسترش جنبش است و پیوستن گروه‌های هرچه بزرگتر مردم و پشتیبانی جهانی را تضمین می‌کند. تداوم و گسترش جنبشی که دختران و پسران دلاور ایرانی آغاز کردند، پشتوانۀ پیروزی آن است.
پاینده و پیروز باد رستاخیز «زن، زندگی، آزادی ـ مرد، میهن، آبادی»
گروهی از بهائیان آزاداندیش
۶ مهر ۱۴۰۱