Tue 22 02 2005 22:34

قطعنامه ١٠٤/٤٨ مجمع عمومی سازمان ملل متحد مصوبه ٢٣ فوريه ١٩٩٤

اعلاميه حذف خشونت عليه زنان

ترجمه: سهيلا وحدتی

.(JavaScript must be enabled to view this email address)

مجمع عمومی،

با آگاهی به نياز فوری به اينكه حقوق و اصول مربوط به برابری، امنيت، آزادی، تماميت، و وقار همه انسانها به طور جهانشمول در باره زنان اعمال شود،

با توجه به اينكه اين حقوق و اصول در اسناد بين المللی محترم شمرده شده، از جمله در «اعلاميه جهانی حقوق بشر» (١)، «ميثاق بين المللی حقوق مدنی و سياسی»(٢)، «ميثاق بين المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی، و فرهنگی»(٢)، «كنوانسيون رفع كليه اشكال تبعيض عليه زنان» (٣)، و «كنوانسيون ضد شكنجه و رفتار يا مجازات خشن، غير انسانی يا تحقير كننده» (٤)،

با آگاهی به اينكه اجرای موثر «كنوانسيون رفع كليه اشكال تبعيض عليه زنان» به حذف خشونت عليه زنان كمك می كند و «اعلاميه حذف خشونت عليه زنان»، چنانچه در قطعنامه حاضر ارائه می شود، اين روند را تقويت و تكميل خواهد نمود،

با نگرانی از اينكه خشونت عليه زنان مانعی در راه دستيابی به برابری، پيشرفت و صلح است، چنانچه در «استراتژی های آينده نگر كنفرانس نايروبی برای پيشرفت زنان» (٥) مشخص شده، كه در آن لوايحی برای مقابله با خشونت عليه زنان پيشنهاد شده بود، و به منظور اجرای كامل «كنوانسيون رفع كليه اشكال تبعيض عليه زنان»،

با تاكيد بر اينكه خشونت عليه زنان، مبنايی بر نقض حقوق بشر و آزادی های اساسی زنان است و برخورداری زنان را از اين حقوق و آزادی ها بطور ناقص يا كامل نفی می كند، و با نگرانی درباره عدم موفقيت درازمدت در حمايت و ارتقاء اين حقوق و آزادی ها در موارد خشونت عليه زنان،

با آگاهی بر اينكه خشونت عليه زنان نمايشی از نابرابری تاريخی روابط قدرت ميان زنان و مردان است، كه به تحت سلطه كشيدن و تبعيض عليه زنان توسط مردان و پيشگيری از پيشرفت كامل زنان انجاميده، و اينكه خشونت عليه زنان يكی از مكانيزم های مهم اجتماعی است كه زنان را به موقعيت های فرودست در مقايسه با مردان مجبور ميكند،

با نگرانی از اينكه برخی گروه های زنان، از جمله زنان متعلق به گروه های اقليت، زنان بومی، زنان پناهنده، زنان مهاجر، زنانی كه در مناطق روستايی يا دورافتاده زندگی می كنند، زنان بينوا، زنانی زندانی يا در حبس، دختربچه ها، زنان معلول و ناتوان، زنان كهنسال و زنان در مناطق جنگی، بطور ويژه در مقابل خشونت آسيب پذير هستند،

با يادآوری نتيجه پاراگراف ٢٣ پيوست قطعنامه شورای اجتماعی ١٥/١٩٩٠ به تاريخ ٢٤ مه ١٩٩٠ و تشخيص اين كه خشونت عليه زنان در خانواده و جامعه فراگير بوده و از مرزهای درآمد، طبقه و فرهنگ می گذرد، بايد با اقدامات فوری و موثر برای محو اين واقعه همراه باشد،

همچنين با يادآوری قطعنامه شورای اقتصادی و اجتماعی ١٨/١٩٩١ به تاريخ ٣٠ مه ١٩٩١، كه در آن شورا پيشنهاد پيشبرد امر تدوين يك سند بين المللی را كه بطور صريح مسئله خشونت عليه زنان را مورد توجه قرار دهد،

با اسقبال از نقشی كه جنبش های زنان در جلب توجه روزافزون به ماهيت، جدی بودن، و ابعاد مسئله خشونت عليه زنان ايفا می كنند،

با احساس مخاطره از اين كه فرصت های زنان برای دستيابی به برابری حقوقی، اجتماعی، سياسی و اقتصادی در جامعه، به دلايلی از جمله خشونت فراگير و مداوم، محدود هستند،

با اعتقاد به اينكه با توجه به نكات ذكر شده در بالا نياز برای تعريف جامع و روشن خشونت عليه زنان، يك بيانيه روشن از حقوقی كه بايد اعمال شوند كه حذف خشونت عليه زنان در همه اشكال آن تضمين شود، يك تعهد توسط دولت ها در احترام به مسئوليت های آنان، و يك تعهد توسط تمامی جامعه بين المللی به حذف خشونت عليه زنان،

رسما اعلاميه حذف خشونت عليه زنان را در زير اعلان می دارد و اصرار دارد كه هر گونه تلاشی برای شناختن و محترم شمردن آن توسط عموم، به عمل آيد:

ماده ١

در اين اعلاميه، عبارت "خشونت عليه زنان" به معنی هر عمل خشونت آميز بر اساس جنس است كه به آسيب يا رنجاندن جسمی، جنسی، يا روانی زنان منجر بشود، يا احتمال می رود كه منجر شود، از جمله تهديدات يا اعمال مشابه، اجبار يا محروم كردن مستبدانه زنان از آزادی، كه در منظر عموم يا در خلوت زندگی خصوصی انجام شود.

ماده ٢

تعبير خشونت عليه زنان بايد شامل موارد زير، اما نه محدود به اين موارد، باشد:

(آ) خشونت جسمی، جنسی و روانی كه در خانواده اتفاق می افتد، از جمله كتك زدن، آزار جنسی دختربچه ها در خانه، خشونت مربوط به جهيزيه، تجاوز توسط شوهر، ختنه زنان و ديگر رسوم عملی كه به زنان آسيب می رساند، خشونت در رابطه بدون ازدواج و خشونت مربوط به استثمار زنان،

(ب) خشونت جسمی، جنسی و روانی كه در حوزه زندگی جمعی و اجتماع اتفاق می افتد، از جمله تجاوز، سوء استفاده جنسی، آزار جنسی و ارعاب در محيط كار، در مراكز آموزشی و جاهای ديگر، قاچاق زنان و تن فروشی اجباری،

(پ) خشونت جسمی، جنسی و روانی، در هر جايی، كه توسط دولت انجام شود يا ناديده گرفته شود.

ماده ٣

زنان بطور برابر حق برخورداری و حفظ همه حقوق بشر و آزادی های اساسی در عرصه های سياسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، مدنی، و همه عرصه های ديگر را دارند. اين حقوق از جمله شامل موارد زير است:

(آ)حق زندگی، (٦)
(ب)حق برابری، (٧)
(پ) حق آزادی و امنيت شخصی، (٨)
(ت)حق حمايت بالسويه قانون، (٧)
(ث) حق آزادی از همه اشكال تبعيض، (٧)
(ج)حق بهره وری از بالاترين ميزان ممكن سلامت جسمی و روانی، (٩)
(چ) حق شرايط عادلانه و رضايت بخش برای كار، (١٠)
(ح) حق اينكه فرد مورد شكنجه يا ديگر مجازاتها يا رفتار خشن، غير انسانی و تحقيرآميز واقع نشود. (١١)

ماده ٤

دولت ها بايد خشونت عليه زنان را محكوم نموده و نبايد هيچ رسم، سنت يا ملاحظات مذهبی را برای وظيفه خود در رابطه با حذف آن بهانه كنند. دولتها بايد با استفاده از تمام شيوه های مناسب و بدون تاخير يك سياست حذف خشونت عليه زنان را تا پايان آن دنبال كنند، و بايد:

(الف) اگر هنوز بطور كامل به «كنوانسيون رفع كليه اشكال تبعيض عليه زنان» متعهد نيستند، آن را تصويب كرده يا بطور رسمی به عضويت آن درآيند و از قيدهای خاص درباره آن صرف نظر كنند،

(ب) از ملزم شدن به خشونت عليه زنان خودداری كنند،

(پ) همه كوشش های لازم را برای پيشگيری، انجام تحقيقات مربوطه و مجازات اعمال خشونت عليه زنان بر اساس قانون كشور خود انجام دهند، چه اين اعمال توسط دولت انجام شده باشد و يا توسط اشخاص خصوصی.

(ت) در قوانين كشور لوايح رسمی كيفری، مدنی و كاری و اداری تهيه كنند كه خطايی را كه بر زنان تحت اعمال خشونت رفته مجازات و جبران كند، برای زنانی كه تحت اعمال خشونت قرار می گيرند بايد دسترسی به راهكارهای قضائی فراهم شود، و با پشتيبانی قوانين كشور، جبران موثر و عادلانه برای صدماتی كه متحمل شده اند ميسر باشد، دولت همچنين بايد زنان را از حقوقشان در تقاضای جبران خسارت و توانيابی از طريق چنين راهكارهايی آگاه سازد،

(ث) امكان تهيه برنامه های ملی به منظور گسترش حمايت از زنان در مقابله با هرگونه خشونت، يا الحاق موادی برای اين منظور در برنامه های موجود، يا در مواردی همكاری های ممكن با سازمان های غير دولتی، بويژه سازمانهايی كه درگير مسئله خشونت عليه زنان هستند، را در نظر بگيرند.

(ج) راهكارهای پيشگيری و همه دستورالعمل های جامع حقوقی، سياسی، اداری و فرهنگی كه حمايت از زنان را در مقابل هرگونه خشونت ترويج می كند تدوين كنند، و تضمين كنند كه قربانی شدن مجدد زنان به خاطر عدم حساسيت قانون به ملاحظات جنسی و شيوه های اعمال قانون و ديگر مداخلات دولتی
اتفاق نخواهد افتاد.

(چ) درراه تضمين اين كه زنان تحت خشونت، و در صورت اقتضاء، فرزندان آنها، از كمك های ويژه مانند توانبخشی، كمك در نگهداری از كودكان و گذران زندگی، درمان، مشاوره، و خدمات بهداشتی و اجتماعی، مراكز و برنامه ها و سازمان های ياری رسانی كه بايد ديگر اقدامات لازم برای افزايش امنيت و توانبخشی جسمی و روانی آنان را انجام دهد، كار كنند.

(ح) مقادير كافی برای فعاليت های مربوط به حذف خشونت عليه زنان را در بودجه دولت قرار دهند.

(خ) اقدامات لازم برای آموزش به ماموران انتظامی و مسئولين دولتی مسئول اجرای سياست های مربوط به پيشگيری، تحقيقات و مجازات خشونت عليه زنان، انجام دهند تا اين افراد به نيازهای زنان حساس شوند.

(د) اقدامات لازم، بويژه در زمينه آموزش، به عمل آورند كه الگوهای اجتماعی و فرهنگی رفتار مرد و زن اصلاح شود و تبعيض ها، رفتارهای مرسوم و همه ديگر رفتارهايی كه براساس ايده فرودستی يا فرادستی يك جنس و كليشه رفتاری مرد و زن است، حذف شود.

(ذ) تحقيق، جمع آوری اطلاعات و آمار، بويژه در باره خشونت خانگی و رواج اشكال گوناگون خشونت عليه زنان را ترويج كنند و تحقيق درباره علل، ماهيت، ميزان جدی بودن و نتايج خشونت عليه زنان و ميزان تاثير اقدامات برای پيشگيری و جبران خسارت خشونت عليه زنان را تشويق كنند، اين آمار و يافته ها ی تحقيق بايد در دسترس عموم قرار گيرد.

(ر) اقداماتی در جهت حذف خشونت عليه زنان، بويژه آنان كه در مقابل خشونت ضربه پذير هستند، اتخاذ كنند،

(ز) در گزارش های مربوط به اسناد حقوق بشر كه به سازمان ملل متحد ارائه می دهند، اطلاعات راجع به خشونت عليه زنان و اقدامات انجام شده برای عملی كردن اعلاميه حاضر را جای دهند.

(ژ)تدوين دستورالعمل های مناسب برای كمك به عملی كردن اصول اين اعلاميه حاضر را تشويق كنند.

(س) نقش مهم جنبش و سازمان های غير دولتی زنان را در سطح جهانی در ارتقاء سطح آگاهی و كاهش مسئله خشونت عليه زنان تصديق كنند.

(ش)فعاليت های جنبش و سازمان های غير دولتی زنان را ياری رسانده و پيش ببرند و با آنها در سطح محلی، ملی و منطقه ای همكاری كنند.

(ص)سازمان های منطقه ای بين دولت ها را كه عضو آنان هستند، تشويق كنند كه حذف خشونت عليه زنان را، در صورتی كه درخور است، در برنامه خود بگنجانند.

ماده ٥

ارگان ها و نمايندگی های ويژه سيستم سازمان ملل متحد بايد، در حد توانايی خود، به شناساندن و تحقق حقوق و اصول مندرج در اين اعلاميه ياری رسانند و از جمله بايد:

(آ)به رشد همكاری های منطقه ای و بين المللی با چشم اندازی برای تعريف استراتژی های منطقه ای برای مبارزه با خشونت، انتقال تجارب و برنامه های مالی مربوط به حذف خشونت عليه زنان ياری رسانند،

(ب)همآيش ها و سمينارهايی با هدف ايجاد و رشد آگاهی ميان همه افراد نسبت به مسئله حذف خشونت عليه زنان را ترويج كنند،

(پ)به رشد هماهنگی و مشاركت در ميان دواير عهدنامه ای حقوق بشر در سازمان ملل كمك كنند تا امر خشونت عليه زنان به طور موثر مورد توجه واقع شود.

(ت) در تحليل هايی كه برای سازمانها و دواير سيستم سازمان ملل درباره مشكلات و گرايش های اجتماعی تهيه می شود، مانند گزارش های ادواری درباره وضعيت اجتماعی جهان، بررسی گرايش ها در خشونت عليه زنان را جای دهند.

(ث)فرمول بندی دستورالعمل ها يا دفترچه های راهنما مربوط به خشونت عليه زنان را ترويج دهند، و اقداماتی را كه در اين اعلاميه به آنها اشاره می شود درج كنند،

(ج) امر حذف خشونت عليه زنان را، در صورت اقتضاء، در انجام تعهد خود در عملی كردن اسناد حقوق بشر در نظر بگيرند.

ماده ٦

هيچ چيز در اعلاميه حاضر نبايد هيچ يك از مواد قانون يك كشور يا هر عهدنامه يا ميثاق بين المللی، يا سند ديگری را كه در يك كشور اجرا می شود و در حذف خشونت عليه زنان ثاقب‌تر می باشد، تحت الشعاع قرار دهد.

(١)قطعنامه ٢١٧ A (III)
(٢) رجوع كنيد به قطعنامه ٢٢٠٠ A (XXI)، پيوست
(٣) قطعنامه ٣٤/١٨٠ ، پيوست
(٤) قطعنامه ٣٩/٤٦، پيوست
(٥) گزارش كنفرانس جهانی برای بررسی و ارزيابی دستاوردهای دهه سازمان ملل برای زنان: برابری، پيشرفت و صلح، نايروبی، ١٥-٢٦ ژوئيه ١٩٨٥ (انتشارات سازمان ملل، شماره فروش E.٨٥.IV.١٠)، فصل I، بخش .A
(٦) اعلاميه جهانی حقوق بشر، ماده ٣، ميثاق بين المللی حقوق مدنی و سياسی، ماده ٦.
(٧) ميثاق بين المللی حقوق مدنی و سياسی، ماده ٢٦.
(٨)اعلاميه جهانی حقوق بشر، ماده ٣، و ميثاق بين المللی حقوق مدنی و سياسی، ماده ٩.
(٩) ميثاق بين المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، ماده ١٢.
(١٠) اعلاميه جهانی حقوق بشر، ماده ٢٣، و ميثاق بين المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مواد ٦ و ٧.
(١١) اعلاميه جهانی حقوق بشر، ماده ٥، ميثاق بين المللی مدنی و سياسی، ماده ٧، و كنوانسيون ضد شكنجه و رفتار يا مجازات خشن، غير انسانی يا تحقير كننده.

منبع: http://www.un.org/depts/dhl/violence

ارسال به شبکه‌های اجتماعی

قطعنامه ١٠٤/٤٨ مجمع عمومی سازمان ملل متحد مصوبه ٢٣ فوريه ١٩٩٤

اعلاميه حذف خشونت عليه زنان

ترجمه: سهيلا وحدتی

| بازگشت به صفحه اول | اين متن را با ايميل بفرستيد | نسخه قابل چاپ |