ایران در مخاطره

اگر موقعیت و شرایط امروز کشور را در محیط داخلی و بین‌المللی مورد بررسی و مداقه قرار دهیم کاملا واضح است که ظرفیت‌های اقتصادی، چشم انداز امنیتی و فضای سیاست خارجی کشور در ۳۰سال اخیر تا بدین میزان زیر بار انواع فشارهای داخلی و بین المللی، در حال فرسایش و از هم گسیختگی نبوده است.

آیا واقعا مسئولین تراز اول کشور، سایه‌ی خطری را که بر روی کشور و منافع ملی و دست آوردهای این ملت هر روز گسترانیده تر می‌شود را احساس نمی‌کنند!؟ آیا براستی مسئولین کشور متوجه نیستند که تعلل و تاخیرِ بازیگران منطقه‌ای در حل مسایل مرتبط با ناامنی‌های منطقه، زمان را کاملا به ضرر ایران سپری می‌کند!؟ آیا مسئولین بزرگوار کشور نمی‌بینند که بلوک‌های ضد ایرانی و لابی‌های طرفدار برخورد با ایران روز به روز ائتلاف شان مستحکم‌تر و هماهنگی‌هاشان بیشتر می‌شود!؟ آیا فقط احتمال برخورد نظامی موضوعی است که موجبات نگرانی مسئولین را فراهم می‌آورد!؟ و آیا آقایان نمی‌بینند که همه‌ی کشورهای دوست و دشمن بر سر میز معامله‌ی منافع ملت ایران نشسته‌اند!؟

آیا مسؤولین، هماهنگیِ کامل گازپروم روسیه با دولت اردوغان در حبس و توقیف ظرفیت‌های ذخایر گازیِ کشور را مشاهده نمی‌کنند!؟ آیا آقایان متوجه نیستند که در یک هماهنگی و تقسیم کار کامل بین قطر، روسیه، ترکیه، آذربایجان و ترکمنستان، موقعیتِ استراتژیک ایران و دارنده‌ی دومین ذخایر گاز جهان را کاملا و بطور صد در صد از دایره‌ی تجارت ِِ پر سود بازار ترانزیت و فروش گاز خارج نمودند!؟

آیا واقعا درک نمی‌شود که ایران از یک کشور کنش‌گر و موثر در سرنوشت منطقه، مداوماً و آرام آرام تبدیل به کارتی می‌شود که از جیب قدرتهای بزرگ و کشورهای منطقه، در مذاکرات و ملاحظات مرتبط با منافع خودشان بیرون و بروی میز مذاکره گذاشته میشود!؟ آیا آقایان تفکر نمی‌کنند که اگر ۱۰ سال پیش گفته می‌شد که منطقه، ظرفیت یک جنگ جدید را ندارد، حوادث و نا امنی‌های گسترده‌ی منطقه در ۵ سال اخیر به گونه‌ای بود که تمام ترتیبات امنیتی منطقه را نابود و برای هر ناامنی و جنگ دیگری ظرفیت سازی شده است!؟

آیا مسئولان احساس خطر نمی‌کنند که با آشکار شدنِ کامل ظرفیت‌های اتمی کشور در بخش نظامی برای بیگانگان و رفع نگرانی‌ها، ملاحظات امنیتی اسراییل برای دهه‌های آینده و دغدغه‌های جدی کشورهای ثروتمند عرب از حضور ایران و گروههای مسلح طرفدار ایران در مرز‌های برّی و بحریِ این کشورها و نهایتا تمایلات شدید دولت جدید در ایالات متحده برای برخورد و مهار ایران، نیروی بسیار موثر و مهیبی را بر ضد منافع کشور و مردم ایران برانگیخته است که حتی اگر منجر به برخورد نظامی نشود قطعا منافع دراز مدت کشور ما را حتی مرتبط با چند نسل آینده بشدت مورد هدف و هجمه قرار خواهد داد!؟

و اما در حوزه‌ی اقتصاد داخلی، مسئولینی که مدام برای برون رفت از این بحران، کشف ظرفیتهای جدید و معطل مانده‌ی کشور را توصیه می‌کنند باید گفت که منابع آبی، خاکی، معادن و بطور کلی گستره‌ی محیط زیست و منابع تجدید پذیر و تجدید ناپذیر کشور به علت استفاده‌ی بیش از حد ظرفیت، به شدت تحت فشار است و اکو سیستم ایران باری بیش از ظرفیت را به دوش می‌کشد.

مسئولین باید بدانند اقتصاد این کشور برای رسیدن به سطوح استاندارد توسعه و ایجاد بنگاه‌های مستحکم اقتصادی، به شکستن فضاهای ضد ایرانی در محیط بین‌المللی و گشوده شدن نظام بانکی و مالی دنیا به روی کشور و نابودی کامل نظام بانکی ربوی در داخل و نیاز حیاتی به ایجاد فضای تفاهم و همکاری با همسایگان خویش دارد.

در کشور ژئو اکونومیک ایران که بازرگانانش حتی به اندازه‌ی ۱۰ هزار دلار ارز هم نمی‌توانند مبادله کنند مطمئنا با توصیه‌ها و آموزش‌های صدا و سیما در کارآفرینی و پرورش چند قطعه شتر مرغ یا چند قطعه ماهی قزل‌آلا و یک گاو شیرده در منزل به جایی نخواهد رسید.