مردم ایران، سال نو (سال ۱۴۰۴) را با درد و رنجی فراوان، با فقرو فلاکت، گرانی‌های طاقت فرسا، و همزمان نگران ازخطرافروخته شدن آتش جنگی خانمان سوز در منطقه، بدون امید به آینده ای روشن آغاز کردند.
سالی که گذشت، سال دشواری برای مردم ما بود. سال گسترش هر چه بیشتر فقر و محرومیت.
سونامی گرانی، کمر نه تنها اقشار پائینی، بلکه اقشار متوسط جامعه را خرد کرد. سفره‌های مردم باز هم کوچکتر شد. تورم افسار گسیخته همره با پائین آمدن هر چه بیشتر ارزش پول ملی شدت یافت.
حکومت اسلامی در تمامی عرصه‌ها با ابر بحران‌های فراوانی از جمله بحران آب و انرژی روبرو بود. از تامین برق، آب و گاز مردم عاجز بود. در اثر قطع شدن مداوم برق و گاز، مرغداری‌ها، کارگاه‌های صنعتی متحمل زیان‌های فراوانی شدند.
در مجموع در سالی که گذشت، نه تنها بحران‌های اقتصادی کاهش نیافت بلکه بر دامنه آن افزوده شد (قیمت‌های مواد غذائی سه برابر سال قبل شد).
سالی که گذشت، خامنه ای شکست سیاست یک دست سازی از طرفداران ” اسلام ناب محمدی”، که منجر به رئیس جمهور شدن “رئیسی ” شده بود را عملا پذیرفت. مرگ مشکوک رئیسی در یک سانحه هوائی، “رهبر” را مجبور کرد تا پزشکیان را بعنوان “رئیس جمهور”، برای تشکیل دولت “وفاق ملی “برای اجرای “منویات ” خود از صندوق‌های رای بیرون بیاورد. میزان مشارکت مردم در این دورهء انتخابات ریاست جمهوری در پائین ترین حد خود قرار داشت.
پزشکیان طی مدت ریاست جمهوری چند ماهه‌اش نتوانست به وعده‌هائی که داده بود عمل کند. . نه در مهار افسار گسیخته تورم و گرانی موفق بود و نه توانست تحریم‌ها را رفع کند و نه آزادی‌های نسبی سیاسی را به ارمغان بیاورد.
بالاخره بعد از گذشت هفت ماه از دوران ریاست جمهوری‌اش با ناکارامدی و ناتوانی دولتش در رفع مشکلات معیشتی مردم، و بر طرف کردن تحریم‌ها با درمانگی گفت: “من کاره‌ای نیستم”.
سالی که گذشت، سال خوبی برای حکومت اسلامی نبود. خامنه ای نیروهای نیابتی خود مانند حماس، حزب الله، حشد الشعبی و.. که برای مقابله با امریکا و اسرائیل بر انها اتکا داشت، از دست داد. متعاقبا با سقوط رژیم بشار الاسد، خامنه ای، سوریه را که یکی از متحدان استراتژیک خود بود را از دست داده و موقعیتش هر چه بیشتر در معادلات سیاسی منطقه، ضعیف تر گردید.
سالی که گذشت، سال رویاروئی مردم ایران با حکومت اسلامی بود. سال اعتراضات بازنشستگان، کارگران، معلمان، خانوده‌های جان باختگان بود. جنبش “زن، زندگی، آزادی “در زیر پوست جامعه آرام ولی زنده و پویا جریان داشت. ما هر روزه شاهد تجمعات اعتراضی مردم به اوضا ع نا بسامان کنونی کشوربودیم.
مقاومت زنان در مقابل حجاب اجباری علیرغم بازداشت، ضرب و شتم و جریمه‌های سنگین در جامعه گسترده بود. همزمان حکومت ولائی برای ایجاد فضای وحشت در جامعه میزان اعدام‌ها را افزایش داد. ایران در سال گذشته بعد از چین بالاترین تعداد اعدام‌ها را بخود اختصاص داد.
سالی که گذشت، عرصه بر فعالیت‌های خبرنگاران، فعالین فضای مجازی، استادان دانشگاه تنگ تر شد. حقوق اولیه انسانی شهروندان، همچنان توسط دستگاههای قضائی و نهاد‌های امنیتی نقض گردید.
بعلت عدم امنیت شغلی و نبود آینده ای روشن موج مهاجرت متخصصین و جوانان کشور افزایش یافت.
در اثز ناکارآمدی مسئولین دولتی در پاسخگوئی به نیاز‌های جامعه، شکست سیاست‌های حکومت در عرصه‌های گوناگون، گسترش فساد دولتی، اختلاس و. . باعث سرخوردگی بیشتر در بین طرفداران نظام گردید. شکاف بین مردم و حاکمیت افزایش یافت.
سالی که گذشت، در تورکمن صحرا، بعلت تبعیض نهادینه شده در سیستم استخدامی کشوری و عدم استفاده از تورکمنها در ارگان‌های دولتی و کارگاه‌های بزرگ تولیدی، شاهد مهاجرت گسترده ی جوانان تورکمن به ترکیه و شهرهای بزرگ ایران بودیم.
در راستای سیاست پزشکیان مبنی بر سپردن مسئولیت دستگاههای اجرائی در مناطق اتنیکی به افراد بومی، علیرغم تلاش و پیگیری‌های فعالین مدنی تورکمن برای انتصاب یک استاندار تورکمن، متاسفانه به نتیجه ای نرسید. و طبق روال سابق پست استانداری به یک فرد غیر تورکمن تعلق یافت. در شهرستان کلاله (آی در بش)، به رغم تورکمن بودن اکثریت ساکنین این شهر، فردی غیر تورکمن با پیشینه ی امنیتی، بعنوان فرماندار منصوب گردید.
در گنبد بزرگترین شهرستان تورکمن نشین، با پیگیری‌های زیاد برای انتصاب فرماندار تورکمن، فردی بنام “سلیمان‌هاشمی “از طرفداران جلیلی، و گوش به فرمان مقامات امنیتی، علیرغم نارضایتی جامعه مدنی تورکمن صحرا با انتصاب وی، به عنوان ” فرماندار گنبد “منصوب می‌شود.
ما در شرائطی وارد سال نو شدیم که نظام حاکم با سیاست ” نه جنگ و نه مذاکره “ایران را در وضعیت فلاکت باری نگه داشته بود. اما در اثر تهدید و فشار‌های ترامپ خامنه ای را مجبور به پذیرفتن مذاکره نمود. هنوز خطر درگیری نظامی در منطقه وجود دارد. ایران با کوچکترین اشتباه محاسباتی میتواند کشور را وارد یک جنگ خانمانسوز کند. مسبب اصلی اوضاع فاجعه بار کنونی نظامی ست که در راس آن خامنه ای قرار دارد و تا وی در مسند قدرت قرار داشته باشد کشور ما از اینهمه فلاکت رهائی نخواهد یافت و شبح جنگ هم از آسمان ایران دور نخواهد شد.
تورکمن‌های دمکرات ایران
۲۴ فروردین ۱۴۰۴