مسعود پزشکیان از جمله منتقدین گشت ارشاد قبل از انتخابات ریاست جمهوری اخیر و البته در مناظره های انتخاباتی بود، او بعد از ریاست جمهوری با قانون عفاف و حجاب مواجه شد، قانونی که شاید در آن خبری از گشت ارشاد نیست اما بالاتر از آن را لحاظ کرده اند، یعنی حضور در دادگاه و پرداخت جریمه های چند میلیونی!
به گزارش خبرآنلاین؛ پزشکیان اما مقابل ابلاغ قانون ایستاد و فعلا با پیگیری های او مسکوت مانده است، اما آیا این آخرین تلاش اوست؟ عدم ابلاغ این قانون چه پیام و سیگنال امیدوار کننده ای به دولت بود؟
عبدالله رمضان زاده، سخنگوی دولت اصلاحات، می‌گوید تلاش های پزشکیان برای تحقق وعده هایش منجر به افزایش سرمایه اجتماعی می شود.این چهره سیاسی اصلاح طلب حتی به پزشکیان پیشنهاد می دهد که مسکوت ماندن قانون عفاف و حجاب کافی نیست و برای ریشه کن کردن قانون عفاف و حجاب لایحه ای تقدیم مجلس کند.رمضان زاده تاکید دارد بحران اصلی امروز جامعه مشکلات معیشتی است و دولت باید برای رفع تحریم ها و حل مشکل FATF اقدام کند.در ادامه گفتگوی ری خبرآنلاین با عبدالله رمضان زاده، سخنگوی دولت اصلاحات را می خوانید:
* آقای رمضان زاده! از زمان روی کار آمدن دولت چهاردهم شاهد تلاش های این دولت در راستای تحقق وعده های انتخاباتی هستیم، برای نمونه توانست قانون عفاف وحجاب را مسکوت نگه دارد، به نظر شما این اقدام دولت چه اثرات مثبتی می تواند به دنبال داشته باشد؟
مشکلی که در کشور ما پیش آمده این است که وعده هایی که داده می‌شوند، عملیاتی نمی شوند و این عملیاتی نشدن وعده ها منج به ضربه به اعتماد اجتماعی می شود و این سرمایه اجتماعی مورد نیاز برای توسعه کشور را از بین می برد و یا کمرنگ می کند، بنابراین هر قدمی در راستای اجرای وعده ها کمکی به تقویت سرمایه اجتماعی است.
البته پزشکیان ثابت کرده که دنبال پیاده کردن وعده های داده شده است و فکر می‌کنم تا حدی هم که بتواند به این وعده ها عمل کند مورد تایید مردم قرار می گیرد و این برای کل کشور و حاکمیت مثبت است.
* قانون عفاف و حجاب با دستور شورای عالی امنیت ملی فعلا مسکوت مانده، فکر می کنید این مسکوت ماندن مسیر درست و نهایی باشد یا باید راهکاری را دولت دنبال کند؟
این قانون از اساس مشکل دارد و در تعارض با قانون اساسی است و نمی تواند اجرایی شود اما من فکر می کنم تکلیف قانون عفاف و حجاب تمام شده و دیگر به صحن علنی مجلس هم برنمی گردد.
در عین حال اگر دولت تمایل داشته باشد که این قانون کلآً ریشه کن شود می تواند پس از مدتی با ارائه لایحه ای این کار را انجام دهد که من فکر می کنم نیازی نیست چراکه اگر الان در مجلس هم استعلام شود، اکثریت مجلس هم به چنین قانونی رأی نخواهند داد.
* البته از آن طرف شاهد فشار نمایندگان تندرو برای اجرای قانون عفاف و حجاب هستیم...
باید نگاه کرد که در عمل چه اتفاقی افتاده است، آقای رئیس مجلس وعده داده بود که قانون را ابلاغ کند، اعلام کند که قانون را ابلاغ کرده یا خیر؟ وقتی قانون را ابلاغ نکرده، نشان می دهد که چنین اقدامی در سطح شورای عالی امنیت ملی و یا جای دیگر انجام شده، که رئیس مجلس را از ابلاغ قانون منع کردند.
* در حال حاضر قضیه فیلترینگ و قطعی ها مکرر برق و آب زندگی مردم و از آن طرف روحیه جمعی را تحت تاثیر قرار داده، راهکار شما برای افزایش نشاط جمعی چیست؟
آنچه جامعه امروز ما را تهدید می‌کند، مسئله معیشتی مردم است، براساس آنچه گفته می‌شود بیش از ۶۰، ۷۰ درصد جامعه زیر خط فقر قرار گرفتند و این زنگ خطر بزرگی برای ناامنی و نابه‌سامانی در کشور است و اقدامات خلاف قانون و گسترش آسیب های اجتماعی است.این امر ناشی از عملکرد حاکمیت در حوزه های سیاست خارجی و داخلی است. طبیعتاً اصلاح رویه های حاکمیتی می تواند به گسترش امنیت و رفاه عمومی کمک کند. فکر می کنم اگر این اتفاق نیافتد، می توان هر پیشامدی را پیش بینی کرد.
* مثلا تلاش در راستای کاهش تحریم ها و همچنین تصویب FATF می تواند در راستای همین حل مسائل معیشتی به تزریق امید به جامعه کمک کند؟
FATF ابزاری برای تعامل با دنیا و ما باید تکلیف سیاست خارجی خود را روشن کنیم، به این ترتیب که می خواهیم با دنیا تعامل داشته باشیم و یا خیر. اگر بخواهیم با سیستم مالی دنیا تعامل داشته باشیم و از دور زدن غیرقانونی برخی از روندها خودداری کنیم، مجبور هستیم FATF را قبول کنیم، مگر اینکه ساز و کار دیگری در دنیا وجود داشته باشد که بدون FATF امکان مبادله مالی وجود داشته باشد که این فعلاً مقدور نیست و کسی سراغ ندارد.همچنین مواردی مانند بریکس هم در مراحل ابتدایی هستند، در حالی که ما الان به تعامل با دنیا نیاز داریم نه در ۱۰،۲۰ سال آینده. ما همین الان نیازمند تعامل با دنیا هستیم.
* به نظر شما اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام پیام نیاز به تعامل با دنیا را دریافت کردند و فضا برای تصویب FATF فراهم است؟
به نظر می‌رسد که منطق در حال حاکم شدن بر کل نهادهای حاکمیتی است.